Deze keer wandelde ik in en rond Izier en Ferrières en ik raakte nog even aan Fays (Harre, Manhay). (Vervolg onder de foto.)
Gegevens:
Afstand: 22,88 km, wat ongeveer 4 (!) kilometer meer is dan verwacht. Een deel (een halve kilometer of zo) was verwacht doordat ik een ander startpunt koos. Onderweg was of leek een pad dichtgegroeid te zijn (al kan het zijn dat ik de routebeschrijving verkeerd geïnterpreteerd heb en de GPS-track iets of wat afweek daar) en het zoeken naar een doorgang heeft mij toch ook wel een kilometer of misschien zelfs wat meer opgeleverd, maar zelfs als ik alles heel ruim zou schatten, kom ik hooguit op 2 tot 2,5 kilometer, zodat de route wellicht een stuk langer is dan mijn bron aangeeft.
Bewegwijzerd? Nee, maar zoals zo vaak houden de bewegwijzerde routes (plaatselijke en/of GR’s) je op het rechte pad op delen van de tocht.
“Bron”: Wandelgids Zuid-Limburg
Start- en eindpunt, bereikbaarheid: Normaal ligt dat bij een of andere horeca-zaak, maar ik koos voor een vertrek bij de kerk en het schooltje, Rue de l’Argoté 2, Izier (Durbuy).
(On)bereikbaarheid met het openbaar vervoer: huilen met de pet op … Er liggen bushaltes op de route (TEC-lijnen 10, 10/3, 11a en 465), die echter alle erg beperkt bediend worden en vooral gericht zijn op scholieren. Op schoolvakantiedagen wordt er ook wel gereden en een lijn rijdt zelfs ook op zaterdag, maar het gaat over hooguit twee ritten per richting.
Aard van de wegen: Heuvelachtig, met veel hellingen, die soms lang doorgaan, maar de steile stukken zijn beperkt, nooit lang en nergens extreem steil. Redelijk wat stukken verharde weg, maar toch vooral onverharde en halfverharde wegen en paden. Verwacht – afhankelijk van de weersomstandigheden – modderige stukken, stenige paden/weggetjes en – seizoensafhankelijk wellicht – overhangende begroeiing.
Indrukken over de route/het landschap:
Ik vertrok in het vrij mooie dorp Izier (diverse fraaie oudere woningen en hoeves en de Tour d’Izier, een donjon) en onderweg ging het nog door de uitlopers van de bebouwde kom van Ferrières, door het gehucht Burnontige en nog net langs de rand van Fays (Harre, Manhay). De belangrijkste delen van de route waren uiteraard de stukken tussen de dorpen/gehuchten. Ik wandelde daar afwisselend tussen weilanden/graslanden, akkers, bossen, ruigte en de overgangsgebieden daartussen. Af en toe waren er mooie uitzichten, er waren enkele mooie beekjes, enz.
Conclusie:
9/10. Ik zou heel graag een 10 geven, maar daarvoor was er – ik val hier in herhaling, vrees ik – toch wat te veel verharde weg en bebouwing. Pluspunten waren er anders genoeg: prachtige paden en veldwegen, rust, het mooie dorp Izier, …
Wandelaar 